Dag 3: Delhi - Agra
Vandaag staan we vroeg op en pakken na het ontbijt de koffers weer in. Bij de receptie wacht Sabhi op ons en gaan we met de taxi naar onze volgende bestemming. Het is fijn dat we dit allemaal van tevoren al geregeld hebben, ik vind het lastig om hier te bepalen wat de normale regels en afspraken zijn want iedereen spreekt je aan en wil iets aan je verdienen. Met een chauffeur en een gids erbij is dat een stuk handiger, je wordt dan minder lastig gevallen en zij weten de juiste adresjes. In de vier uur durende taxirit kijken we onze ogen uit en babbelen wat met Sabhi. Hij heeft een vrouw en een zoon en vertelt dat hij altijd onderweg is voor zijn werk. Ik vraag me af wat hij doet in de tijd dat hij op ons wacht, bijvoorbeeld tijdens het eten, misschien wel gewoon een dutje? Ik vraag het maar niet, want niet alles is hier bespreekbaar. Ik zou ook graag willen weten welk geloof hij heeft en waarom hij een tulband draagt. Misschien dat het later in de week nog ter sprake komt. Sabhi zet ons af bij het hotel en wacht totdat we de koffers boven hebben gebracht en de kamer bekeken hebben. Dit hotel in Agra is een stuk beter dan in Delhi. Schone lakens (heel belangrijk!) en een ruime, lichte kamer, gelukkig ook met airco. We gaan met Sabhi naar een restaurant om te lunchen, hij blijft buiten op ons wachten. Hopelijk krijgt hij daar ook wat te eten, ik vind het nog steeds vreemd hoe dat allemaal geregeld is.
Na de siësta gaan we op stap met Sabhi en een gids naar het Rode Fort van Agra. Onderweg vertelt de gids alvast de geschiedenis van het Fort. Het is gebouwd door de Mogolse Keizer Akbar van 1565 tot 1571 om zichzelf en de nieuwe hoofdstad Agra te beschermen. De zoon van Akbar, Jahangir, werd de volgende heerser en daarna diens zoon Shah Jahan. In 1628 besteeg hij de troon, zijn vrouw Mumtaz Mahal vergezelde haar echtgenoot op zijn vele veldtochten en schonk hem veertien kinderen in negentien jaar. Bij de geboorte van haar laatste kind, het meisje Gauharara, overleed ze op 17 juni 1631 in Burhanpur. Shah Jahan was ontroostbaar en stortte compleet in. Hij rouwde twee jaar lang en overwoog zelfs om de troon op te geven. Shah Jahan had zijn vrouw op haar sterfbed beloofd om nooit meer te hertrouwen en voor haar een tombe zonder weerga te bouwen. Een half jaar na haar dood, in januari 1632, werd begonnen met de bouw van haar mausoleum aan de rechteroever van de Yamuna in Agra. Agra was op dat moment de hoofdstad van het Mogolrijk en met 660.000 inwoners een van de grootste steden ter wereld. De Taj Mahal is dus eigenlijk gebouwd als een soort mausoleum voor de vrouw van deze Shah. Het Rode Fort was indrukwekkend om te zien en we hebben er een poos rondgekeken. Het bestaat uit drie gedeelten: het eerste deel dat gebouwd is door Keizer Akbar en dat een mengeling is van Moslim en Hindoe cultuur, het tweede deel dat gebouwd is door zijn zoon Jahangir en dat opvalt door de mooie schilderkunst en het laatste gedeelte dat gebouwd is door Shah Jahan en net als de Taj Mahal vooral uit marmer bestaat en waar in het marmer kleine stukjes edelsteen zijn gebruikt om afbeeldingen van te maken. Je kan duidelijk merken dat onze gids hier vandaan komt, hij vertelt vol passie over zijn stad Agra en de geschiedenis ervan. Ondertussen maakt Arjen foto’s en worden wij zelf ook weer op de foto gezet. Er komen twee kleine Indiase meisjes naar me toe die met mij op de foto willen. Eerst begrijp ik niet zo goed wat ze bedoelen, maar de gids legt uit dat zij waarschijnlijk nog weinig Europese mensen hebben gezien en het daarom leuk vinden om met mij op de foto te gaan. Later komt er een ouder Indiaas echtpaar die samen met mij op de trappen van het Fort op de foto willen. Arjen maakt een foto van ons drieën en hun zoon ook: leuk voor ons allemaal voor thuis! Op de terugweg in de taxi vertelt de gids dat we nog even langs een authentieke werkplaats rijden waar het marmer nog steeds op dezelfde manier wordt gemaakt en ingelegd met edelstenen als in het Fort. We stemmen toe en begrijpen als we daar aankomen al snel dat dit een mooie verkooptruc is! Na een hartelijke ontvangst wordt verteld dat we de eregasten van vandaag zijn en wordt er een doorzichtig verkoopverhaaltje afgeraffeld waarna er gevraagd wordt of we de prijs in euro’s of in dollars willen weten. Er kan met een creditcard betaald worden, dat is geen probleem. We kijken elkaar aan en gaan op weg naar de uitgang, het is mooi geweest voor vandaag! Even uitrusten in het hotel en daarna met Sabhi naar een lokaal eethuis. Het eten is weer prima, we zijn de enige gasten, maar hier zijn ze eindelijk een keer niet zo opdringerig en worden we gewoon vriendelijk en netjes geholpen. Het is tijd om bij te komen en ons voor te bereiden op morgen: kwart over 6 op weg naar de Taj Mahal want daar kun je het beste met zonsopgang naar toe.